5η συνέντευξη

Πηγαίνουμε στην κ.Β
-Γεια σας κ.Β . Μας θυμάστε; Ειμαστε οι φοιτητές που ψαχνουμε πληροφορίες για το σπίτι του Σ.
~Ναι, σας θυμάμαι παιδιά. Δεν μπορω να σας μιλήσω τώρα, γιατι έχω μαστόρους. Θα πάτε στην Κ που ξερει να σας πει περισσοτερα. Μένει στο σπίτι εκείνο με την τζάμινη πόρτα
-Ωραία, ευχαριστούμε.Γεια σας

Φτάνουμε έξω απο την πόρτα της Κ και ύστερα απο λίγο, ακούμε μια φώνη απο το παράθυρο

~Ποιοι είστε παιδιά;
-Γεια σας. Είμαστε φοιτητές αρχιτεκτονικής και κανουμε μια εργασία για το σπίτι του Σ λιγο πιο κάτω...
~Δεν ξερω εγώ παιδιά, αλλα ξέρει η κυρα Ν στο γωνιακό σπίτι εκει κάτω. Πηγαίνετε να της χτυπήσετε

Στο σπίτι της κυρα Ν

-Γεια σας, κανουμε μια εργασία για το ερειπωμένο σπίτι του Σ...
~Δεν ξερω τιποτα παιδια.Δεν έχω να σας πω τίποτα

Ξαφνικα, ακούγεται η φωνή της Κ

->Εεεε, Ν, είσαι εκει;Που ειναι η Ν;
~Μέσα
->Πες της να έρθει να βοηθήσει τα παιδιά. Είναι φοιτητές. Εγω τα έστειλα

Μετά απο λίγο, έρχεται μια ηλικιωμένη κυρία μέσα απο το σπίτι

~Γεια σας παιδιά
-Γεια σας. Κάνουμε μια εργασία για το σπίτι του Σ εδώ πιο κάτω. Μηπως ξέρετε οτιδήποτε γι' αυτο; Πότε χτίστηκε, για τους Σ ή κάποια ιστορία;
~Εε, το σπίτι είναι πολύ παλιό. Γύρω στο '20 πρέπει να χτίστηκε. Αλλά το πιο παλιό σπίτι στη γειτονιά είναι το δίκο μου. Όχι αυτό εδώ, το διπλανό. Η προγιαγιά μου, το 'δωσε στη γιαγιά μου, η γιαγιά μου στη μάνα μου και η μάνα μου σ' εμένα. Οι Σ ήταν πολύ καλοί άνθρωποι και ευγενικοί και το σπίτι τους πολύ ωραίο. Το λέω, γιατί είχα πάει. Πηγαίναμε για να αγοράσουμε πράγματα. Θα το ξέρετε, ο Σ ήταν μανάβης. Κάτω είχε το αλογάκι του και 2 δωμάτια που τα νοίκιαζε. Στη μέση μια σκάλα ωραία, και πάνω ζούσε με την οικογένεια του. Μια φορα, το '60 έγινε τραγωδία. Πεθάνανε 5 άνθρωποι.
-Πως έγινε αυτο;
~Όταν πέθανε η πεθερά του κυρ Μήτσου, το βράδυ που είχαν μαζευτεί να την κλάψουν, πέθανε ο πρώτος. Μετά, κάθε μέρα που έκλαιγαν, πέθαινε κι απο ένας. Εγώ λέω οτι φταίει το μαγκάλι. Έκαιγαν κάρβουνα κωκ για να ζεσταθούν, απο αυτά που καίνε στους σιδηροδρομικους σταθμούς. Θα πέθαναν απο το μονοξείδιο.
-Μάλιστα. Μήπως έχετε και κάποια φωτογραφία της εποχής;
~Όχι, ματάκια μου. Δεν έχω
-Σας ευχαριστούμε πολύ. Μας βοηθήσατε αρκετά. Καλο βράδυ